جراحی تومورهای استخوانی

تومورهای استخوانی زمانی ایجاد می‌شوند که سلول‌های داخل استخوان به‌طور غیرقابل کنترلی تقسیم می‌شوند و توده یا توده‌ای از بافت غیر طبیعی را تشکیل می‌دهند. در بیشتر موارد این تومورها خوش خیم یا غیرسرطانی هستند. تومورهای خوش خیم معمولاً تهدید کننده زندگی نیستند و در بیشتر موارد به سایر قسمت های بدن سرایت نمی کنند. بسته به نوع تومور، گزینه های درمانی طیف گسترده ای دارند.

در کیس‌های خوش خیم جراحی تومورهای استخوانی مهم‌ترین روش درمانی است. تومورهای بدخیم استخوان می توانند متاستاز بدهند که در آن سلول های سرطانی در سراسر بدن و یا برخی اندام‌ها منتشر می‌شوند. تقریباً در همه موارد، درمان تومورهای بدخیم که به آن سرطان استخوان می‌گوییم، شامل ترکیبی از شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی است.

سرطان استخوان چیست؟

تومورهای استخوانی می توانند بر هر استخوانی در بدن تأثیر بگذارند و در هر قسمتی از استخوان از سطح تا مرکز استخوان که مغز استخوان نامیده می شود، ایجاد شوند. تومور استخوانی در حال رشد هرچند خوش خیم باشد، بافت سالم را از بین می برد و استخوان را ضعیف می کند و آن را در برابر شکستگی آسیب پذیرتر می کند. اما تومورهای بدخیم بسیار پیچیده‌تر هستند و به دو نوع تقسیم بندی می‌شوند:

• سرطان اولیه استخوان در واقع از استخوان شروع می شود
• سرطان استخوان ثانویه در جای دیگری از بدن شروع می شود و سپس متاستاز می دهد یا به استخوان گسترش می یابد. سرطان ثانویه استخوان را بیماری متاستاتیک استخوان نیز می نامند.

انواع سرطان که از جای دیگر شروع می شود و معمولاً به استخوان گسترش می یابد عبارتند از:

• پستان
• ریه
• تیروئید
• کلیه
• پروستات
• سرطان اولیه استخوان

انواع سرطان استخوان

قبل از اینکه در مورد درمان و جراحی تومورهای استخوانی توضیح دهیم لازم است به بررسی انواع سرطان در این ناحیه بپردازیم. چهار نوع شایع سرطان اولیه استخوان عبارتند از:

• مولتیپل میلوما: شایع ترین سرطان اولیه استخوان است. این یک تومور بدخیم مغز استخوان است. مغز استخوان عبارت است از بافت نرم در مرکز بسیاری از استخوان‌ها که سلول‌های خونی را تولید می‌کند. هر استخوانی می تواند تحت تاثیر این سرطان قرار گیرد. بیشتر موارد در بیماران بین ۵۰ تا ۷۰ سال دیده می شود. مولتیپل میلوما معمولاً با شیمی درمانی و پرتودرمانی درمان می‌شود. همچنین در برخی موارد نیاز به جراحی تومورهای استخوانی وجود دارد.
• استئوسارکوم: دومین سرطان اولیه استخوان است. این بیماری در بیشتر موارد در نوجوانان و کودکان ایجاد می‌گردد. بیشتر تومورها در اطراف زانو و در استخوان ران یا درشت نی (استخوان ساق پا) ایجاد می شوند. سایر نقاط رایج عبارتند: از لگن و شانه. استئوسارکوم معمولاً با شیمی درمانی و جراحی تومورهای استخوانی درمان می شود.
• سارکوم یوئینگ: معمولاً در بیماران بین سنین ۵ تا ۲۰ سال رخ می دهد. شایع ترین مکان هایی که تحت تأثیر قرار می گیرند قسمت بالایی و پایینی ساق پا، لگن، بازو و دنده ها هستند. سارکوم یوینگ به طور معمول با شیمی درمانی، جراحی یا پرتودرمانی درمان می شود.
• کندروسارکوم: نویع تومور بدخیم است که از سلول های غضروف ساز تشکیل شده است. اغلب در بیماران بین ۴۰ تا ۷۰ سال دیده می شود. بیشتر موارد در اطراف لگن، لگن یا ناحیه شانه رخ می دهد. در بیشتر موارد، جراحی تومورهای استخوانی تنها درمانی است که برای کندروسارکوم استفاده می شود.

تومورهای استخوانی خوش خیم

انواع بسیاری از تومورهای استخوانی خوش خیم و همچنین برخی بیماری ها و شرایطی که شبیه تومورهای استخوانی هستند وجود دارد. اگرچه این شرایط واقعا تومور نیستند، اما در بسیاری از موارد به درمان مشابهی مانند جراحی تومورهای استخوانی نیاز دارند.

برخی از انواع رایج تومورهای خوش خیم استخوان و شرایطی که معمولاً با تومورها گروه بندی می شوند عبارتند از:

• فیبرومای غیر مولد
• کیست استخوانی ساده
• استئوکندرم
• تومور سلول غول پیکر
• آنکندروم
• دیسپلازی فیبری
• کندروبلاستوما
• کیست استخوان آنوریسمال
• استئومای استوئیدی

علل و علائم تومورهای استخوانی چیست؟

این بیماری به علل ناشناخته ایجاد می‌گردد. بیماران مبتلا به تومورهای استخوانی اغلب درد در ناحیه تومور را تجربه می کنند. این درد ممکن است در شب بدتر شود و با فعالیت افزایش یابد. سایر علائم تومور استخوانی می تواند شامل تب و تعریق شبانه باشد. بسیاری از بیماران هیچ علامتی نخواهند داشت، اما در عوض توده‌ای بدون درد را مشاهده می‌کنند.

اگرچه تومورهای استخوانی در اثر تروما ایجاد نمی‌شوند، اما گاهی اوقات یک آسیب می‌تواند باعث شروع درد تومور شود. آسیب همچنین می تواند باعث شکستگی یا شکستگی استخوانی شود که در اثر تومور ضعیف شده است. و ممکن است به شدت دردناک باشد.

تومورهای استخوانی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

تشخیص اتفاقی: گاهی اوقات، تومورهای خوش خیم ممکن است به طور اتفاقی در هنگام عکسبرداری با اشعه ایکس به دلیل دیگری، مانند پیچ خوردگی مچ پا یا آسیب زانو، کشف شوند.

انجام آزمایشات: عفونت ها، شکستگی های استرسی و سایر شرایط غیر توموری، همگی می توانند شباهت زیادی به تومورها داشته باشند. برای اطمینان از داشتن تومور استخوانی، پزشک شما یک ارزیابی کامل انجام می دهد و تعدادی آزمایش را تجویز می کند.

تاریخچه پزشکی: به عنوان بخشی از معاینه، پزشک شما یک تاریخچه پزشکی کامل می گیرد. آنها در مورد سلامت عمومی شما، داروهایی که مصرف می کنید و علائم فعلی شما را می پرسند. پزشک شما همچنین می خواهد بداند که آیا شما یا یکی از اعضای خانواده سابقه سرطان یا تومور دارید یا خیر.

معاینه فیزیکی: پزشک شما یک معاینه فیزیکی کامل با تمرکز بر توده تومور انجام خواهد داد. آنها به دنبال این خواهند بود:

• تورم یا حساسیت در ناحیه تومور
• تغییرات در پوست پوشاننده
• وجود یک توده
• هر اثری که تومور ممکن است بر روی مفاصل مجاور داشته باشد
• در برخی موارد، پزشک سایر قسمت‌های بدن شما را معاینه می‌کند تا سرطان‌هایی را که می‌توانند به استخوان سرایت کنند را رد کند.

تست های تشخیصی تخصصی جهت تشخیص بیماری عبارتند از:

• اشعه ایکس: تصاویری از ساختارهای متراکم مانند استخوان ارائه می دهد. در بیشتر موارد، پزشک برای کمک به تشخیص تومور استخوان، عکس اشعه ایکس را تجویز می کند. انواع مختلف تومورها ممکن است در اشعه ایکس متفاوت به نظر برسند. برخی استخوان را حل می کنند یا سوراخی در استخوان ایجاد می کنند. برخی دیگر باعث تشکیل استخوان اضافی می شوند. برخی ممکن است هر دو را انجام دهند.
• سایر مطالعات تصویربرداری در صورت لزوم، پزشک برای کمک به ارزیابی بیشتر تومور انجام MRI و CTScan را تجویز می‌کند.
• بیوپسی: نمونه برداری یا بیوپسی ممکن است برای تایید تشخیص تومور استخوان ضروری باشد. در بیوپسی، نمونه ای از بافت از تومور گرفته می شود. این نمونه زیر میکروسکوپ بررسی شده و توسط پاتولوژیست (پزشکی که با مطالعه سلول های غیرطبیعی بیماری ها را شناسایی می کند) آنالیز می شود.

درمان غیر جراحی تومورهای استخوانی

این روش درمانی بسته به نوع تومور متفاوت است.

تومورهای خوش خیم

اگر تومور شما خوش خیم است، پزشک شما ممکن است توصیه کند که آن را از نزدیک تحت نظر داشته باشید تا ببینید آیا تغییر می کند یا خیر. در طول این مدت، ممکن است نیاز به بررسی دوره ای اشعه ایکس یا آزمایشات دیگر داشته باشید. برخی از تومورهای خوش خیم را می توان به طور موثر با دارو درمان کرد. برخی از آنها به مرور زمان بدون جراحی ناپدید می شوند.

تومورهای بدخیم

اگر سرطان استخوان دارید، درمان شامل تیمی از پزشکان از تخصص‌های مختلف پزشکی خواهد بود که برای ارائه مراقبت‌ها با یکدیگر همکاری می‌کنند. برخی از آنها انکولوژیست خواهند بود. آنان پزشکانی هستند که در درمان سرطان تخصص دارند. تیم درمانی شما ممکن است شامل پزشکان با تخصص‌های انکولوژیست ارتوپدی، رادیولوژیست، پاتولوژیست و… باشد. هدف اصلی درمان سرطان با حفظ عملکرد، به بهترین شکل ممکن در قسمتی از بدن است که تحت تاثیر تومور قرار گرفته است.

درمان به عوامل مختلفی از جمله مرحله سرطان بستگی دارد. اگر سرطان موضعی باشد، سلول‌های سرطانی به تومور و ناحیه اطراف آن محصور می‌شوند. زمانی که سرطان به مرحله متاستاتیک می رسد، در سایر نقاط بدن گسترش یافته و ممکن است جدی تر و درمان آن سخت تر باشد.

جراحی تومورهای استخوانی و ترکیب با سایر درمان ها

پزشکان اغلب چندین روش را برای درمان تومورهای استخوانی بدخیم ترکیب می کنند:

• پرتودرمانی: در این روش از اشعه ایکس با دوز بالا برای کشتن سلول های سرطانی و کوچک کردن تومورها استفاده می کند. این فقط سرطان در ناحیه پرتو را درمان می کند. سرطان را در جای دیگری از بدن درمان نمی کند. پزشک تعیین خواهد کرد که آیا پرتودرمانی بهترین انتخاب درمان در شرایط شما است یا خیر.

• شیمی درمانی: اغلب برای از بین بردن سلول های تومور در زمانی که در جریان خون پخش شده اند استفاده می شود اما هنوز در آزمایش ها و اسکن ها قابل تشخیص نیستند. به طور کلی زمانی استفاده می شود که تومورهای سرطانی شانس بسیار بالایی برای گسترش داشته باشند. شیمی درمانی معمولاً به صورت داخل وریدی (تزریق ورید) یا در قرص یا کپسول بلعیده می شود.
• جراحی تومورهای استخوانی: به طور کلی، تومورهای بدخیم با جراحی برداشته می شوند. اغلب، پرتودرمانی و شیمی درمانی همراه با جراحی استفاده می شود.

جراحی تومورهای استخوانی

سرطان استخوان معمولا با جراحی تومورهای استخوانی درمان می شود. در جراحی، کل تومور شما برداشته می شود. جراح شما به دقت حاشیه های تومور شما را بررسی می کند تا مطمئن شود هیچ سلول سرطانی پس از جراحی باقی نمانده است.

اگر سرطان استخوان شما در بازو یا پا باشد، جراح شما ممکن است از چیزی که به عنوان جراحی نجات اندام شناخته می شود استفاده کند. این بدان معناست که در حالی که سلول های سرطانی برداشته می شوند، تاندون ها، ماهیچه ها، رگ های خونی و اعصاب شما در امان می مانند. جراح شما استخوان سرطانی را با ایمپلنت فلزی جایگزین می کند.

پیشرفت در شیمی درمانی تا حد زیادی بهبود و بقا را بهبود بخشیده است. داروهای درمان سرطان به صورت مداوم در حال تغییر و بروزرسانی هستند. تکنیک های جراحی تومورهای استخوانی نیز تا حد زیادی بهبود یافته است. پزشکان به احتمال زیاد می توانند اندام شما را حفظ کنند. با این حال، ممکن است برای حفظ عملکرد اندام تا حد امکان به جراحی ترمیمی نیاز داشته باشید.

پرتو درمانی

پرتودرمانی اغلب همراه با جراحی استفاده می شود. اشعه ایکس با دوز بالا برای کوچک کردن تومورها قبل از جراحی و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. پرتودرمانی همچنین می تواند درد را کاهش دهد و احتمال شکستگی استخوان را کاهش دهد.

شیمی درمانی

اگر پزشک فکر می‌کند که سلول‌های سرطانی شما احتمالاً گسترش می‌یابند یا اگر قبلاً گسترش یافته‌اند، ممکن است شیمی‌درمانی را توصیه کند. این درمان از داروهای ضد سرطان برای از بین بردن سلول های سرطانی به سرعت در حال رشد استفاده می کند.

بهبودی پس از درمان تومور استخوان

پزشک شما از شما می خواهد که در حین بهبودی در تماس نزدیک با آنها باشید. برای اطمینان از ناپدید شدن کل تومور و عدم بازگشت آن، انجام اشعه ایکس و آزمایش خون بعدی ضروری است. ممکن است لازم باشد هر چند ماه یکبار آزمایش های بعدی انجام دهید. اینکه چقدر سریع بهبود می‌یابید بستگی به نوع تومور استخوانی، اندازه آن و محل قرارگیری آن دارد.

سخن آخر

امروزه باتوجه به پیشرفت علم پزشکی روش‌های درمانی متنوعی برای بهبود بیماران مبتلا به سرطان پیشنهاد می‌گردد. و میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری نسبت به سال‌های گذشته بسیار کاهش یافته است. اما استفاده از این روش‌های درمانی زمانی می‌تواند بهترین تاثیر را داشته باشد که شما امید به زندگی داشته باشید. به یاد داشته باشی