عمل دیسک کمر انواع مختلفی دارد که با ارزیابی فرد مورد استفاده قرار می گیرد. وقتی صحبت از جراحی می شود، برخی افراد گمان می کنند که عوارض زیادی دارد یا نتیجه دلخواه حاصل نمی شود. آیا واقعاً همین طور است؟ بیش تر روش های مهم مزایا و هم عوارضی همراه خود دارند. جراحی نیز از این قاعده مستثنی نیست اما باید توجه داشت که در برخی موارد تنها جراحی منجر به بهبودی بیمار می شود و جراحی نکردن آسیب های بیش تری را به فرد وارد می کند. چه زمانی عمل دیسک کمر تجویز می شود؟ آیا با انجام جراحی علائم دیسک کمر به طور کلی از بین می رود؟ جراحی دیسک کمر با توجه به شدت آسیب دیدگی به ۲ روش جراحی باز و جراحی بسته انجام می پذیرد. جراحی های باز به عنوان روش پر تهاجم و جراحی های بسته با عنوان روش کم تهاجمی شناخته می شوند.
عمل دیسک کمر به روش باز
جراحی باز خود به چندین گروه تقسیم می شود. روند جراحی های باز به این صورت است که متخصص به صورت مستقیم برای ترمیم یا برداشت قسمت صدمه دیده وارد عمل می شود. انواع جراحی های باز عبارتند از:
- توراکوسکوپی: اگر دیسک کمر از مهره های بالایی کمر و متصل به قفسه سینه نشات گرفته باشد، بیمار با استفاده از لوله ای به نام توراکوسکوپ جراحی می شود.
- آندوسکوپی: آندوسکوپی با استفاده از سوزن مخصوصی انجام می شود. این سوزن شامل لنز برای هدایت بهتر و انبرک برای برداشتن قسمت آسیب دیده است. جراح سوزن را از مهره ها عبور می دهد تا بتواند دیسک آسیب دیده را خارج کند.
- کایفوپلاستی: در صورتی که متخصص تشخیص دهد که شکستگی در مهره ها وجود دارد از کایفوپلاستی برای عمل دیسک کمر بهره می گیرد. در کایفوپلاستی مواد مخصوصی را برای ترمیم شکستگی قرار می دهد تا به واسطه آن درمان دیسک نیز صورت گیرد.
- لامینکتومی: روش لامینکتونی به دلیل ریسک بالا به دقت زیادی نیاز دارد. جراح برای برداشتن دیسک بیرون زده باید دید و فضای مناسبی داشته باشد از همین رو استخوان های لیگمان فلاوم و لامینا را جدا می کند. کاربردهای لامینکتومی شامل رفع تنگی و فشار کانال نخاع و درمان بیرون زدگی دیسک می شود.
- میکرودیسکتومی: میکرودیسکتومی همانند لامینکتومی انجام می شود؛ با این تفاوت که جراح میکروسکوپ را در اختیار دارد. استفاده از میکروسکوپ دید بهتری فراهم می سازد و در نتیجه دقت و راحتی کار در عمل دیسک کمر افزایش پیدا می کند.
- فیوژن: جراحی فیوژن در بیش تر موارد پس از لامینکتومی اعمال می شود تا به جای مهره آسیب دیده جایگیزینی انجام گیرد.
عمل دیسک کمر به روش بسته
جراحی بسته از تهاجم کم تری نسبت به جراحی باز برخوردار است. انواع روش های جراحی بسته عبارتند از:
- نوکلئوتومی: نوکلئوتوم لوله ای است که با وارد شدن به دیسک ناحیه آسیب دیده را خشک و سپس خارج می کند.
- دکمپرشن: دستگاه دکمپرشن حاوی سوزنی به نام کانول است. کانول بسیار نازک بوده و می تواند نواحی آسیب دیده را خرد و به خارج هدایت کند.
- اوزون تراپی: درد و التهاب و فشار وارد بر دیسک با اوزون تراپی رفع می شود. در این روش عمل دیسک کمر اوزون و اکسیژن با هم واکنش می دهند تا ناحیه مورد نظر دچار انقباض شود و شدت پارگی دیسک کاهش پیدا کند.
- دیسکوژل: در این نوع روش جراحی، ژل مخصوصی به دیسک تزریق می شود تا با ایجاد تغییراتی سبب کاهش فشار و درد شود.
- لیزر و کوبلیشن: کارآیی و نحوه انجام لیزر کوبلیشن بسیار شبیه به هم است اما در روش کوبلیشن امواج رادیویی اعمال می شود. هدف از انجام هر ۲ روش تبخیر مایع بیرون زده از دیسک و کاهش تورم است.
توصیه هایی برای عمل دیسک کمر
پیش از عمل حتماً با متخصص مشورتی داشته باشید. از آنجایی که برای جراحی بیهوشی یا سری انجام می گیرد، باید پزشک را از هر گونه حساسیت و آلرژی مطلع سازید. همچنین پزشک از شما می خواهد تا از مواردی نظیر حمام آب سرد و فعالیت های سنگین پرهیز کنید. برای پس از عمل دیسک نیز توصیه هایی وجود دارد که موارد مهم آن شامل موارد زیر است:
- محل جراحی را تمیز و خشک نگه دارید.
- برای خوابیدن و نشستن از صندلی و تشک مناسب استفاده کنید.
- پانسمان را به صورت منظم و با رعایت بهداشت تعویض کنید.
- جهت پیشرفت روند درمان با مشورت پزشک از دوره های توانبخشی بهره بگیرید.
مزایای این جراحی چیست؟
هنگامی که فوق تخصص جراحی ستون فقرات به شما جراحی را توصیه می کند، به این معنی است که وضعیت بسیار حاد بوده و باید هر چه سریع تر جلوی پیشرفت دیسک کمر را گرفت. با انجام جراحی می توان علاوه بر بهبود راه رفتن می توان از فلجی پیشگیری نمود. سایر مزایای عمل دیسک کمر به این شرح است:
- از جراحی های کم خطر محسوب می شود.
- با سپری کردن دوره نقاهت فرد می تواند به کارهای روزمره خود بپردازد.
- برای بیش تر افراد با عملکرد موفقی همراه بوده است.
- احتمال بروز دوباره دیسک کمر بسیار پایین است.
آیا این جراحی عوارض دارد؟
جراحی دیسک در غالب موارد با رویکرد مثبتی همراه بوده و تنها برای تعداد کمی از بیماران عوارض بروز پیدا کرده است. از عوارضی که ممکن است پس از عمل ایجاد شود، می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- خونریزی: خونریزی و آسیب به رگ های خونی از دیگر عوارضی است که البته با تجربه و مهارت پزشک در نوع برش به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
- ایجاد عفونت: از آنجایی که آنتی بیوتیک به بیماران داده می شود، احتمال عفونت کم است اما به رعایت بهداشت از طرف مرکز و شما نیز بستگی دارد. بوی بد منطقه جراحی شده، تب و درد می تواند بیانگر عفونت عمل دیسک کمر باشد.
- خطرات بیهوشی و سری: حمله قلبی و سکته مغزی از سری یا بیهوشی وجود دارد اما احتمال بروز خطرات بیهوشی بسیار پایین است. اطلاع پزشک از اعتیاد یا حساسیت کمک می کند تا خطرات این مورد رفع شود.
- لخته شدن خون: پس از جراحی بدن به طور طبیعی در پی جلوگیری از خونریزی است بنابراین امکان لخته شدن خون پس از عمل دیسک کمر وجود دارد. البته بیمار تا زمان مرخصی تحت نظر خواهد بود و از شدت لخته شدن خون کاسته می شود اما با مشاهده تنگی نفس، درد قفسه سینه، تورم پا و ساق پا و قرمزی در اطراف ناحیه زانو سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
